بهرام میرزا
پسر پنجم شاه اسماعیل یکم
بهرام میرزا صفوی با لقب ظهیرالدین (۱۵۱۷، مراغه - ۲۱ اکتبر ۱۵۴۹، مشهد) شاهزادهٔ صفوی و نظامی، ادیب و شاعر ایرانی؛ فرزند اسماعیل یکم و برادر طهماسب یکم بود.[۱]
گفتاوردها ویرایش
ساقی ز رطل عشرت پُر ساز جام جم را | باشد زمانی از دل بیرون کنیم غم را | |
خاک ره تو گشتیم از شوق پای بوست | آه ار دریغ داری از راه ما قدم را | |
بر من گذشت از حدِّ جور تو ای ستمگر | بر جور دیدهٔ خود از حدی مبر ستم را | |
دل در خم دو زلف بیتاب نا نگردد | بر یکدیگر مده تاب آن زلف خم به خم را | |
بهرام چو ببردی سوی دهان او راه | بهتر که پیش گیری زین پس ره عدم را[۱] |
ای شاه زمین دور زمان بیتو مباد | در دهر ز من نام و نشان بیتو مباد | |
مقصود جهان تویی جهان بیتو مباد | آسایش جان ز توست جای بیتو مباد[۱] |
افسوس که در خیال و خوابیم همه | سرگشتهٔ راه ناصوابیم همه | |
در پردهٔ ظلمت حجابیم همه | از شوی نفس در عذابیم همه[۱] |
منابع ویرایش
بهرام درین سراچهٔ پر شر و شور | تا کی به حیات خویش مغرور | |
کردهست در این بادیه صیاد اجل | در هر قدمی هزار بهرام به گور[۱] |