بهاءالدین پازارگاد

آموزگار، روزنامه‌نگار، مؤلف و شاعر ایرانی

بهاءالدین حسام‌زاده شهرت‌یافته به پازارگاد (۱۸۹۹، شیراز - ۲۷ نوامبر ۱۹۶۹، تهران) آموزگار، مقام‌دار گوناگون، پژوهشگر علوم سیاسی، روزنامه‌نگار، مؤلف و شاعر ایرانی بود.[۱]

گفتاوردها

ویرایش
  • «اسلحهٔ ازمنه قدیم شمشیر و تیر و کمان بوده و چنگیز و تیمور و آتیلا که به خونخواری مشهور و مظهر مقاومت و آدم‌کشی شمرده می‌شدند هیچ‌گاه نمی‌توانستند کشتاری از بشر که امروز در ظرف چند ثانیه انجام می‌گیرد در تمام ساعات عمر خود انجام دهند.»
    • «بلای جنگ»، ۱۳۳۲[۲]
پریشان‌نامه
حالم چو زلف یار پریشان است      روزم سیه چو شام غریبان است
شوخی ربود عقل و دل و دینم      شوخی که دشمن تن و هم جان است
دل در برابر خم ابرویش      گوی فتاده در خم چوگان است
چشمش مگوی نرگس جادوی است      زلفش مگوی آفت ایمان است[۱]

منابع

ویرایش
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۷۱۴. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴. 
  2. بهاءالدین پازارگاد، «بلای جنگ: هزینه و ارزش جنگ‌ها ۱»، مجلهٔ مهر، شمارهٔ ۵، سال نهم، ۱۳۳۲، صفحهٔ ۱۸۱.