الزه لاسکر شولر
الزه لاسکر شولر (۱۱ فوریه ۱۸۶۹، البرفلد – ۲۲ ژانویه ۱۹۴۵، اورشلیم) شاعر و نمایش‌نامه‌نویس یهودی‌تبار آلمانی بود.
گفتاوردها
ویرایش- «بیگانه است با من
- زبانِ این سرزمین سرد
- و از آنِ من نیست راه‌ها و کوره‌راه‌هایش
- ناتوانم از تعبیر پاره‌ابرهای پراکنده
- در آسمان غریبش.
- شب اینجا، ملکهٔ اغیار است.
- همواره در اندیشهٔ جنگل‌های سرزمینِ مادری‌ام
- و می‌بوسم رؤیای ستارگانِ شب‌های مأنوسش را.
- و لبانم درخشان و نورافشان‌اند
- روای یادگارهای دوردست،
- ومن در دستان تو
- به کتابی مصوّر و رنگارنگ می‌مانم.
- اما چهرهٔ تو محو می‌شود
- در آب‌های لرزانِ دیدگانِ من.
- پرندگانِ دلگشای من
- با نغمه‌های پرشورشان بر شاخسار درختان
- اکنون، محصور در پرچین باغ‌ها
- پشت میله‌های قفس‌ها.
- چه کسی تدهین می‌کند کاخ‌های ویرانهٔ مرا -
- یادگار اجدادم را؟
- نیایشگران آن‌ها همگی غرق شده‌اند در اعماقِ رودخانهٔ مقدّس.»
- — غربت[۱]
منابع
ویرایش- ↑ حسن‌زاده، فریده. شعر زنان در سدهٔ بیستم میلادی. تهران: نگاه، ۲۰۰۱. ۱۰۵. شابک ۹۶۴۳۵۱۰۴۷۶.