احمد اخگر
احمد فرسیو آملی با تخلُّص اخگر (۱۸۸۱، تهران - ۱۹۶۹، تهران) نظامی، سیاستمدار، شاعر، کنشگر فرهنگی، روزنامهنگار، مؤلف و ادیب ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
ویرایشتا مهر وطن در دلم انگیخته دارم | خون دلم از دیده به رخ ریخته دارم | |
مو حافظ سر هست و قشون حافظ کشور | دل را به قشون وطن آویخته دارم | |
در راه دفاع وطن پاک شب و روز | بر روی عدو تیغ بر آهیته دارم | |
این آبو گِلم ارث ز اجداد رمیده است | خون دل خود با گلشن آمیخته دارم | |
تا ریخته تاریخ وطن کلک مورّخ | آب رخ دشمن به زمین ریخته دارم | |
هرچند که بگسیخته شیرازهٔ اوّل | بس فخر به این رشتهٔ بگسیخته دارم | |
هرگز نرسد دست طلب دامن مطلوب | تا طفل دل از مدرسه بگریخته دارم | |
اخگر نکند شِکوه ز بیگانه و از خویش | با دست خود این خاک بر سه ریخته دارم[۱] |
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۹۴. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.