ابوالحسین نوری

ابوالحسین نوری (؟ -۲۹۷ق/۹۰۷م) همچنین مشهور به ابن البغوی از بزرگان تصوّف در سدهٔ سوم هجری.

گفتاوردها

از تذکرة الاولیاء، عطار نیشابوری، بخش «ذکر ابوالحسین نوری»

«تصوف دشمنی دنیا است و دوستی مولی.»
«تصوف ترک جمله نصیبهاء نفس است برای نصیب حق.»
«تصوف آزادی است و جوانمردی و ترک تکلف و سخاوت.»
«تصوف نه رسوم است ونه علوم لیکن اخلاقی است یعنی اگر رسم بودی به مجاهده بدست آمدی و اگر علم بودی به تعلم حاصل شدی بلکه اخلاقی است که تحلقوا باخلاق الله بخلق خدای بیرون آمدن نه برسوم دست دهد و نه بعلوم.»
«صوفی آن بود که هیچ چیز در بند او نبود و او در بند هیچ چیز نشود.»
«صوفیان آن قوم‌اند که جان ایشان از کدورت بشریت آزاد گشته است و از آفت نفس صافی شده و از هوا خلاص یافته تا در صف اول و درجه اعلی با حق بیارامیده‌اند و از غیر او رمیده نه ملک بودند و نه مملوک.»
«راه مسلمانی بر خلق بسته است تا سر بر خط رسول علیه السلام ننهند گشاده نشود.»
«وجد زبانه‌ایست که در سرنجنبد و از شوق پدید آید که اندامها بجنبش آید یا از شادی یا از اندوه.»

«آن مجذوب وحدت آن مسلوب عزت آن قبله انوار آن نقطه اسرار آن خویشتن کشته در درد دوری لطیف عالم ابوالحسین نوری رحمة الله علیه یگانه عهد و قدوه وقت و ظریف اهل محبت تصوف و شریف اهل محبت بود و ریاضاتی شگرفت و معاملاتی پسندیده و نکتی عالی و رموزی عجب و نظری صحیح و فراستی صادق وعشقی به کمال و شوقی بی‌نهایت داشت و مشایخ بر تقدیم او متفق بودند و او را امیرالقلوب گفتندی.»
- عطار نیشابوری در تذکرة الاولیاء