آلدا دو اسپیرتو سانتو

آلدا ناوس دا گارسیا دو اسپیرتو سانتو (۳۰ آوریل ۱۹۲۶، سائوتومه – ۹ مارس ۲۰۱۰، لوآندا) شاعر سائوتومیایی پرتغالی‌زبان بود.

گفتاوردها ویرایش

  • «کلمات زمانهٔ ما
کلماتی ساده‌اند
زلال همچون آب جویبارها
جاری از دامنهٔ کوه‌های زنگارگون
در هوای پاک سحرگاهان.
اینگونه با شما سخن می‌گویم،
برادران من که در کشتزارهای قهوه عرق می‌ریزید
برداران من که پل‌ها را به خون خود آغشته می‌کنید
یا بر دریاها می‌رانید، با پاره‌های گمشدهٔ تن،
طعمهٔ کوسه‌ها.
خواهران من که تمام روز در خانه‌های مردم رخت می‌شوئید
تا شکم فرزندانتان را سیر کنید
خواهران من که هستهٔ میوه‌ها را به نزدیکترین فروشگاه می‌فروشید
تا خرج کفن و دفن مردگانتان را فراهم آورید.
خواهران بینوای من که خودفروشی می‌کنید
در رؤیای زندگانی بهتر
و جز رنج، نصیبی نمی‌برید…
برای شماست، برادران من، ای همسفران جاده‌ها
که فریاد امید سر می‌دهم
با شما و همراه شماست که به رقص درمی‌آیم
در شب‌های بطالت و ملال
در کشتزاران، هنگام درویدن کاکائو،
و در بازار روز، هنگام تبدیل دسترنجتان به پول.
با شما و همراه شما، در حال کشاندن قایق بر لب آب
و در جشن و پایکوبی
با جام‌های لبریز از باده در دست:
اما گسسته است اینک
پیوند دیرینه‌سال دستانمان
بر شنزارهای ساحل بی‌کرانهٔ سائو سائو
ما و شما یک روحیم در کالبدهای گوناگون
درهم‌شکسته از هجوم توفان‌های توفنده
اما شما برادران محنت کشیدهٔ من
شما که در قایق‌ها می‌رانید
ما را از سبک‌باران ساحل‌ها می‌پندارید
ناگهان تاریکی فرود می‌آید
آنجا در دور دست ساحل
چراغ‌ها سوسو می‌زنند، چراغ‌های بسیار
از سمت کپرهای تاریک با سقف‌هایی از شاخ و برگِ درختان نخل
نغمه‌ای شیرین طنین می‌افکند
ندایی شگفت
که فرامی‌خواند یاران را
در شبی اینچنینی پاک و ملکوتی…
اینجا، تنها رفیقان همراز
در ضرباهنگ رقص باستانی
اینجا، برادران سانتو
در پیچ و تاب دیوانهٔ تن‌ها
و انفجار فریادهای عاصی،
سرشار از شوق پیوند دیرینه‌سال.
بر کرانهٔ این ساحل، برادران من!
این منم، در کنار شما، هم‌آواز با صدای دردآلود شما
دعاگویان و کفرگویان.»
— از منظومهٔ همسفران[۱]

منابع ویرایش

  1. حسن‌زاده، فریده. شعر زنان در سدهٔ بیستم میلادی. تهران: نگاه، ۲۰۰۱. ۱۹۷. شابک ‎۹۶۴۳۵۱۰۴۷۶.