آسترید تولفسن
آسترید تولفسن (۱۱ دسامبر ۱۸۹۷، هورتن – ۹ اکتبر ۱۹۷۳، استکهلم) شاعر نروژی بود.
گفتاوردها
ویرایش- «رنگِ قرمز
- بر لبان رقاصّه
- شراب قرمز
- و موسیقی که دوست می‌دارد پژواک خود را.
- تکه‌های یخ، رقصان در آغوشِ لیوان
- گوارا می‌کند عطش را
- برای رنگِ قرمز.
- جزر و مدِّ امواج،
- امواج واژه، خنده، فریاد
- و ناهنجارتر از همه، سکوت
- در لحظه‌های نامنتظر
- رقص، تا آخرین لحظه ی قرمز
- رقصِ بهاری
- زیبا، آهنگین، روح‌انگیز
- شرربار
- پیروزمندانه
- بی‌ربط به این دنیا
- دنیای شهوت‌ران این کافه.
- آن‌ها پشت میزها می‌نشینند
- و خود را زنده می‌پندارند
- و قلبشان را قرمز
- راست همچون خون و شراب و شرم.
- شب به آخر رسیده است
- مگذار سپیده‌دم فرا رسد
- از آن پیشتر که عطش برای قرمز
- ردّپایی یابد برای دنبال کردن!
- — تولوز-لوترک [۱]
منابع
ویرایش- ↑ حسن‌زاده، فریده. شعر زنان در سدهٔ بیستم میلادی. تهران: نگاه، ۲۰۰۱. ۱۱۲. شابک ۹۶۴۳۵۱۰۴۷۶.