آزیتا لاچینی

سیّده آزیتا نیکنام لاچینی (۱۷ دسامبر ۱۹۳۸) (۲۶ آذر ۱۳۱۷) بازیگر ایرانی است. زادهٔ تهران، دیپلم‌گرفتهٔ دبیرستان؛ گویندهٔ تلویزیون ایران بود. از سال ۱۹۶۱م/ ۱۳۴۰ش به تئاتر، از ۱۹۶۳م/ ۱۳۴۲ش به سینما با نام مستعار «آرزو» و از ۱۹۷۵م/ ۱۳۵۴ش به تلویزیون درآمد و در نقش‌های بسیاری ظاهر شد. همسر فیروز بهجت محمدی بود.

گفتاوردها

• من خود زندگی شبیه «پدر سالار» داشتم و در خانهٔ بسیار بزرگ و با خواهر شوهر و افراد بسیار زیادی زندگی می‌کردم و همگی حرمت یکدیگر را داشتیم.
• من در مقام یک هنرمند از بهترین ساعت‌های عمرم به نحو احسنت بهره‌مند شدم ولی متأسفانه نسل سوختهٔ حاضر شرایط خوبی را نداشتند.
  • ۶ اوت ۲۰۱۴/ ۱۵ مرداد ۱۳۹۳؛ مصاحبه با «خبرنگار رادیو تلویزیون باشگاه خبرنگاران»
• هنرمندان تا زمانی که جلوی چشم هستند و مدام بازی می‌کنند، دیده می‌شوند، اما همین که پا به سن گذاشتند عده‌ای جای آن‌ها را می‌گیرند و در ذهن افراد فراموش می‌شوند.
• پررنگ شدن معنویات در زندگی‌ام واقعاً به من آرامش می‌دهد.
• سعی کردم همه چیز را به خدا بسپارم و از خدا بخواهم که به من آرامش و صبر دهد. من پسر دوساله و دو جوان رعنایم را از دست دادم. داغ فرزند چیزی نیست که از قلب یک مادر به راحتی پاک شود، اما با خودم گفتم حتماً مشیّتی بوده و خدا خواسته تا با داغ عزیزانم من را آزمایش کند. البته داغ همسرم هم من را بسیار ناراحت و غمزده کرد، اما وقتی شما توکلتان به خدا باشد و با خودتان بگویید او هدیه‌ای به شما داده و روزی آن‌ها را ستانده‌است راحت‌تر می‌توانید با این موضوع کنار بیاید. با وجود این‌که هر بار استخوان‌هایم زیر بار این غم و داغ‌ها خرد شد اما بازهم به خدا توکل کردم و به خودم گفتم «آزیتا تو زن قوی هستی و می‌توانی از پس مشکلات و سختی‌هایش برآیی.» خدا رو شکر که خداوند من را رها نکرد و تنهایم نگذاشت.
  • ۱ نوامبر ۲۰۱۴/ ۱۰ آبان ۱۳۹۳؛ مصاحبه با روزنامهٔ «صبا»
• یک‌وقت‌هایی بود که از نداشتن، به‌عنوان هنرمند این مملکت که همه او را می‌شناسند، آفتابه مسی به دست می‌گرفتم، چادر به سر می‌کردم و می‌رفتم بازارچه و آن را می‌فروختم
  • ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۸/ ۲۵ شهریور ۱۳۹۷؛ در برنامهٔ تلویزیونی «هزار داستان»