آرش (برخوانی)
آرش از نخستین نوشتههای بهرام بیضایی است.
خورشید به آسمان و زمین روشنی میبخشد، و در سپیدهدمان زیباست. ابرها باران بهنرمی میبارند. دشتها سبزند. گزندی نیست. شادی هست؛ دیگران راست. آنک البرز؛ بلند است و سر به آسمان میساید. و ما در پای البرز به پای ایستادهایم؛ و در برابرمان دشمنانی از خون ما؛ با لبخندِ زشت. و من مردمی را میشناسم که هنوز میگویند: آرش بازخواهد گشت.
واپسین بند از متنِ آرش در دیوان نمایش[۱]
دربارهٔ کتاب
ویرایش- . . . در حد خود شاهکاری است.
- لئوناردو عالیشان، ۱۳۶۸[۲]
- . . . تا حدودی عکسالعمل من در مقابل «آرش» سیاوش کسرایی بود . . .
منابع
ویرایش- ↑ بیضایی، بهرام. دیوان نمایش/۱. تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، ۱۳۸۲. شابک ۹۶۴-۶۷۵۱-۶۹-۵.
- ↑ عالیشان، لئوناردو. «نقد و بررسی کتاب / دایرةالمعارف ایرانیکا، مجلد دوم». مجلّهٔ ایرانشناسی، ش. ۱ (بهار ۱۳۶۸): ۱۷۸.
- ↑ بیضایی، بهرام. جدال با جهل. تهران: نشر ثالث. ۲۶.