آرش از نخستین نوشته‌های بهرام بیضایی است.

خورشید به آسمان و زمین روشنی می‌بخشد، و در سپیده‌دمان زیباست. ابرها باران به‌نرمی می‌بارند. دشت‌ها سبزند. گزندی نیست. شادی هست؛ دیگران راست. آنک البرز؛ بلند است و سر به آسمان می‌ساید. و ما در پای البرز به پای ایستاده‌ایم؛ و در برابرمان دشمنانی از خون ما؛ با لبخندِ زشت. و من مردمی را می‌شناسم که هنوز می‌گویند: آرش بازخواهد گشت.

واپسین بند از متنِ آرش در دیوان نمایش[۱]

دربارهٔ کتاب

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. بیضایی، بهرام. دیوان نمایش. تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، ۱۳۸۲. شابک ‎۹۶۴-۶۷۵۱-۶۹-۵. 
  2. عالیشان، لئوناردو. «نقد و بررسی کتاب / دایرة‌المعارف ایرانیکا، مجلد دوم». مجلّهٔ ایران‌شناسی، ش. ۱ (بهار ۱۳۶۸): ۱۷۸. 
  3. بیضایی، بهرام. جدال با جهل. تهران: نشر ثالث. ۲۶.