آرش معیریان

تدوینگر و کارگردان ایرانی

آرش مُعیِّریان (۱۶ نوامبر ۱۹۷۱، تهران) کارگردان و تدوین‌گر ایرانی است.

گفتاوردها

ویرایش
در فیلم‌های فانتزی، هیچ منطقی به جز منطق فانتزی حکمفرما نیست. شما در طراحی و تشریح این دنیا می‌توانید سراغ همه دستمایه‌های جذاب روز، در قالب طعنه و هزل و هجو بروید.
نه فقط در حوزه سینما، بلکه خیلی آدم‌ها در حوزه‌های دیگر هم اگر کارشان را دلی دوست داشته باشند، آن را انجام می‌دهند. اگر دوست نداشته باشند، آن را انجام نمی‌دهند یا رها می‌کنند.
  • «حرفهٔ سینما صد درصد هنر محض نیست و علاوه بر ۵۰ درصد هنر، خلاقیت و ذوق، با ۵۰ درصد دیگری مواجهیم که همخوانی با جریانات روز و سلیقه مردم است. روی همین حساب، در آن۵۰ درصد هنر، تمایل به حضور در حوزه‌های مختلف و شکل‌های گوناگون فیلمسازی هست، اما ۵۰ درصد دومش کاملاً تابع جریانات روز و نگاه و سلیقه مخاطبان است. حالا اگر سلیقه مخاطب پویا و همگام با اقتضائات زمانه باشد، به فیلمساز اجازه حضور در حوزه‌های جدید و نگرش‌های نو می‌دهد، اما اگر در جریانات روزمره زندگی، سکون و ثباتی به سیاق گذشته وجود داشته باشد، نمی‌توان انتظار تغییر خیلی خاصی را در روند فعالیت‌های فیلمسازی داشت.»
  • «نه فقط در حوزه سینما، بلکه خیلی آدم‌ها در حوزه‌های دیگر هم اگر کارشان را دلی دوست داشته باشند، آن را انجام می‌دهند. اگر دوست نداشته باشند، آن را انجام نمی‌دهند یا رها می‌کنند. من واقعاً از آن جنس آدم‌هایی نیستم که هیچ‌انگاری کنم و تمام کارنامه کاری خودم را نادیده بگیرم.»
  • «وقتی شما به سینما صرفاً به عنوان هنر نگاه کنید، کاملاً حق دارید انتخاب و نظر و سلیقه شخصی خود را در فیلم اعمال کنید.»
  • «وقتی سینمای ایران، سینمای ایزوله‌ای است که فقط خریدار آن خودمان هستیم، بنابراین به دایره‌ای محدود و فاقد تنوع تبدیل می‌شود. حالا در این سینمای محدود هرکس تلاش می‌کند توی سر آن دیگری بزند و خودش را بالا بکشد. در حالی که اگر طیف وسیعی از مخاطبان هنگام مواجهه با فیلم وجود داشته باشد، قاعدتاً هر کسی سراغ سوژه‌ای بکر می‌رود و هیچ‌کس سعی نمی‌کند برای بهتر دیده شدن، دیگری را تخریب کند یا متوسل به گرته‌برداری درجه چندم از فیلم همکارانش شود.»
  • «شاید می‌توان گفت سخت‌ترین بخش فیلمسازی من این است که در همان یکی دو جلسه اول، بتوانم حدس بزنم دوست عزیزِ تهیه‌کننده، چه نیتی دارد. متأسفانه خیلی وقت‌ها برخی تهیه کننده‌ها با ژست باکلاس فرهنگی وارد می‌شوند، اما شما همان یکی دو جلسه اول می‌فهمید که این یک پزِ بیرونی است و وقتی به فیلم ورود کنید، خواهد گفت که زودتر فیلم را تمام کنید و کمتر هزینه کنید.»
  • «فیلمسازانی را می‌شناسم که تجارت می‌کنند و در کنار آن گاهی، فیلمی هم می‌سازند.»
  • «اتفاقاً فیلم‌های درخشانی هم در فضای فیلمفارسی ساخته شده است. چون من سینما را دوست دارم، به همه جنس فیلم آن هم علاقه دارم. هرکدام بسته به یک نوع نگاه ساخته‌شده که تأمین کننده سلایق مختلف تماشاگر بوده است.»
  • «منِ آرش معیریان به جرات اعلام می‌کنم فیلمسازی تجاری در حوزه سینمای بخش خصوصی هستم که تهیه‌کننده پولش را از جیب خودش می‌دهد. هیچ ابایی هم از گفتن این جمله ندارم. به همین سبب، هر فیلم خودم را هم بنا به دلیلی دوست دارم و عین یک پدر که حامی بچه‌هایش است، از آنها حمایت می‌کنم.»
  • «مشکل ما در سینمای ایران این است که شترسواری می‌کنیم، اما دولا دولا. یعنی خیلی از فیلم‌ها را بازی می‌کنیم، اما بعد که پای جراید و مصاحبه پیش می‌آید، خودمان را که می‌کوبیم هیچ، فیلم را هم نابود می‌کنیم و به همه کرده‌ها و عقبه خودمان هم توهین می‌کنیم.»
  • «در فیلم‌های فانتزی، هیچ منطقی به جز منطق فانتزی حکمفرما نیست؛ بنابراین شما در طراحی و تشریح این دنیا می‌توانید سراغ همه دستمایه‌های جذاب روز، در قالب طعنه و هزل و هجو بروید.»[۱]

منابع

ویرایش
  1. «جذب مردم به هر قیمت، مصداق ابتذال است». روزنامهٔ جام‌جم. ۱۵ آذر ۱۳۹۵.