آدرین ریچ (۱۶ مه ۱۹۲۹، بالتیمور - ۲۷ مارس ۲۰۱۲، سانتا کروز، کالیفرنیا) شاعر، منتقد و فمینیست آمریکایی بود.

گفتاوردها

ویرایش
  • «بر آنی که بدانی تنهایم آیا؟
آری، تنهایم
همچون هواپیمایی سرگشته بر فراز کوهستان‌ها
گم کرده ارتباط با برج کنترل
آماده برای فرودآمدن بر باندی از اقیانوس.
می‌پرسی تنهایم آیا؟
آری، تنهای تنهایم
به تنهاییِ زنی که سوار بر اتومبیل، تمام شبانه‌روز می‌رانَد
و شهرهای کوچک را پشت سر می‌نهد
شهرهای کوچکی که چه بسا می‌توانست در آن‌ها بایستد
زندگی کند و بمیرد، به تنهایی.
تنهایی من، تنهاییِ نخستین کسی که از خانه بیرون می‌زند
و هوای سردِ شهر را تنفس می‌کند
تنهاییِ نخستین کسی که در خانه‌ای غرق خواب بیدار می‌شود
تنهایی من، تنهاییِ کرجیِ یخ‌شکنی افتاده بر ساحل
زیر نو سرخ واپسین دم غروب
که خوب می‌داند چیست
که خوب می‌داند دیگر نه یخ است
نه گِل و نه نور زمستانی
تنها قطعه‌ای چوب است؛ هدیه‌ای درخور شعله‌های سوزان آتش.»
ترانهٔ نیاکان[۱]

منابع

ویرایش
  1. حسن‌زاده، فریده. شعر زنان در سدهٔ بیستم میلادی. تهران: نگاه، ۲۰۰۱. ۳۲۷. شابک ‎۹۶۴۳۵۱۰۴۷۶.